ontspruiten

Uit spruiten 'loten vormen' met een voorvoegsel ont- dat vermoedelijk de betekenis 'beginnen met' heeft als in ontspringen. De oudste vermelding (zie onder) doet vermoeden dat 'ontspruiten uit' ouder is dan 'ontspruiten aan'.

"Der Ebreën gewoonten, zeden ende manieren; ende waer uyt sommige van de selve ontsproten zijn" - register van de Lutherse Bijbel 1648; "...zo dat 'er ligtelijk zulk een Dialect-verschil ontspruiten kan tusschen Volkeren, die zoo vele Eeuwen van elkander gescheiden zijn geweest" 1723; "Nu, in een gierige Eeuw, een dubbele Oogst ontspruit." - 1724

-- AE