welletjes

Uit wel 'goed' plus een achtervoegsel -tjes dat veel voorkomt in een knusse, gemoedelijke spreektaal, vergelijk stilletjes, eventjes, strakjes. Het kwam dan ook oorspronkelijk in diverse van 'wel' afgeleide betekenissen voor (zie WNT), maar tegenwoordig is slechts de betekenis 'genoeg' over, en ook die enkel in de uitdrukking Het is welletjes. Oudste gevonden attestatie is 1622 voor de oorspronkelijke betekenissen (zie link WNT), 1877 (Mina Krüseman, Mijn leven) in de huidige.